Okashi, Hosu, Niji, Taboo, Torio — wiele urzekających nazw tworzących las totemów stworzonych przez Amélie Dauteur.
Totemy Amélie Dauteur to poetyckie wykrzykniki, akcentujące sztukę swoją radością, finezją i po prostu radosnym pięknem. Nic dziwnego: ich autorka, wywodząca się ze świata dekoracji, mody i luksusu, wkłada w ich wykonanie wyjątkową dbałość. Jej gest jest pewny, technika nienaganna, a w doborze materiałów nic nie jest przypadkowe – ręcznie malowana ceramika i nadgryzione zębem czasu drewno, elementy zaczerpnięte z natury, które podkreślają prymitywnego i zmysłowego ducha totemów.

Choć Dauteur niekiedy mówi o nich z lekkością i humorem, nie należy zapominać, że w ich formach kryje się cały rodowód historii sztuki – od Matisse’a do Ellswortha Kelly’ego, aż po Miró – a jednocześnie odwołuje się do wielkich nazwisk rzeźby, takich jak Jean Arp, Constantin Brâncuși i Alexander Calder, artystów, których dziedzictwo otwarcie pielęgnuje. Z tych opiekuńczych postaci tworzy własną syntezę abstrakcji i figuratywności, roślin i zwierząt – idealny rodzaj konkretyzacji, całkowicie własny język, który odzwierciedla również jej uznanie i znajomość najwybitniejszych artystów.

Jej totemy są niepowtarzalne. Każdy z nich jest wyjątkowy, choć zrodzony w rodzinach dwunastoosobowych, i ożywa w jej szkicownikach – precyzyjnych rysunkach przygotowawczych, przywodzących na myśl książki o trendach i tablice inspiracji.

We wszystkich epokach i na wszystkich kontynentach ludzkość potrzebowała tworzenia totemów: symboli klanu, rodziny, plemienia – obiektów ochrony i kultu. Posiadanie totemu Amélie Dauteur i rozkoszowanie się jego kontemplacją to darowanie sobie chwil zadumy i spokoju. Nic dziwnego, że pragniemy poszerzyć tę rodzinę, przywracając sztuce poczucie sacrum.